Olumsuz şeyleri düşünmekten kaçınan, kaçan, hatta düşünmemek için direnen, tüm kötü şeyleri yok sayan bir mekanizma var içimde..

Kötü bişey olmayacak, olmayacak, olmayacak diye tekrarlayan bir ses..

Hatta iyi şeyler olacak, göreceksin çok güzel olacak diyen bir polyanna..

Kötü şeyleri düşünmekten hep kaçınıyorum, ama kötü şeylere kendimi her daim hazırlıyorum.

Evden çıkarken yatağımı toplamam, mümkün olduğunca çöp ve bulaşık bırakmamam hep bu yüzden aslında. Her gün evden çıktığımda, akşam belki dönemem diyerek hazırlıklı çıkıyorum.

Neden bilmiyorum, kesinlikle pesimist bir insan değilim, hatta felaketler içinde bile son derece iyimser ve olumlu bir insanım, ama yaşlandığımı düşünemiyorum hiç. Yani ne bileyim, uzun zamandır, ortaokuldan beri sanırım, yaşlanmadan öleceğimi düşünüyorum. Öyle gencecik, ansızın, belki çocuk sahibi bile olamadan.

Bigün falcının biri bana demişti ki, senin ölümün çok ansızın olacak, bir hayvan ısırığıyla, fazla acı çekmeden genç bi yaşta öleceksin. Hayır yani falcı niye öyle demiş, ben niye bundan etkilenmemişim zerrece, niye veteriner olmak istemişim ve istiyorum, niye ısırılırım korkusu yaşamadım bu güne kadar bilmiyorum :)

Umurumda değil sanırım. Falcıya inanmıyorum, o şekilde ölecek olsam bile bununda kader olduğunu düşünür umursamam.Ama o kadın böyle demeden öncede aynı düşünceye sahiptim.

Lisedeyken ben öldükten sonra okusunlar diye insanlara mektup, hatta vasiyetimi falan yazardım. İki üç parça önemsiz malımı mülkümü kitaplarımı paralarımı pay ederdim insanlara.. Muhtemelen size çok saçma hatta kaçıkça geliyordur ama öyleydim.

Öyleydim diyorum ama sanki şu video çekip intihar etme modası başladığında videomu çeken ben değildim. Evet bunu da yaptım.. İnsanlara güzel mesajlarda bulundum, yaşarken söyleyemediklerimi ölecekmişim düşüncesiyle rahat rahat söyledim, kırdıklarımdan af diledim, pişmanlıklarımı söyledim, belki bigün biri izler de aynısını yapmaz akıllı davranır dedim.. Ama tabiki yayınlamadım, deli olduğumu düşünmelerini istemem. Ben böyle aklıma geleni söylüyorum bazen sesli düşünüyorum diye deli diyenler de var, kalbimin temiz olduğuna inananlar da.

Kim haklı bilmiyorum..

Tek bildiğim mutlu olmak istediğim!

Hep yarının olmayacağını düşünerek yaşıyorum.

Akşam canım birşey istediyse üşenmiyorum çıkıp alıyorum.

Geç olmuş ama yağmurda yürümek istemişim, korkmuyorum çıkıyorum saat kaç olursa olsun temiz havayı içime çekiyorum..

Aklıma bir film gelmişse uykumda olsa açıp izliyorum.

Ya yarın hiç olmazsa?

Ya istediklerimi yapamazsam?

Yapmak istediğim o kadar çok şey var ki!

Hepsini yapmak, yapmadan da ölmemek istiyorum..

Mutlu olmak, seçtiğim hayatı yaşamak istiyorum..

Milyon dolarlarım olsun istemiyorum ki..

Ufacık bir çiftliğim, beş altı tane ineğim, bir o kadar koyunum, tavuğum, bahçemde kedilerim olsun...

Domates, maydanoz, fesleğen ekeyim..

Turşu kurayım, çilek reçeli yapayım..

Mahallede köpekleri buraya topluyorsun diyen huysuz komşularımla didişeyim..

Denize yakın bir evim olsun..

Akşamları denize bakarak çekirdek çitleyeyim, çay içeyim..

Huzurum olsun, mutlu olayım, sevdiğim insan yanımda olsun..

Herkes işide katılmışım gibi davranmasın da, yanımda olsun benimle mutlu olsun, mutluluğuma ortak olsun..

İçine sinmese bile -miş gibi yapsın..

Ne olur yani?

Yarınlar olmayacak belki..

Yaşlanamayacağım belki..

Falcı haklı çıkacak belki...

Tüm hayallerim, tüm umutlarım, hayattan beklediğim herşeyi içime atıp, bedenimle mezara mı götürmeliyim?

Hayır!

Öyle olmamalı..

Bigün ölürsem gözüm açık gitmek istemiyorum.

Huzur içinde, gönlüm rahat ölmek istiyorum.

Çok mu şey istiyorum?