Düşünsene!

Sen ve ben, aynı şehirde iki sokak.

Ama yalnız birbirine açılan, başkalarına çıkmaz.

Düşünsene!

Sen ve ben, yan yana iki kaldırım taşı.

Ve aramızda sadece gökyüzünü görmek için çıkmış,

güneşe susamış bir çiçek. Göğe bakıyoruz..

Düşünsene!

Sen ve ben, hiçbir bağlaca ihtiyaç kalmadan,

''ile''siz, ''ve''siz bağlanmışız birbirimize..

Düşünsene!

Yan yanaymışız diyorum..

Şimdi olduğu gibi, yan yana kelimesi gibi ayrı gayrı değil. 

Birlikte gibi, sımsıkı gibi bitişik.

''Tire''ler bile ayıramaz bizi.

Ayıramıyormuş yani...

Bi düşünsene!

Aylin'in yüreğinden..(16:07:2014)